• 
gevangen van seconde tot seconde, de boomen en huizen langs den weg gleden voorbij zonder dat hij het zae; hij luisterde maar naar 't onbegrijpelijke geredeneer van zijn gezellin, had geen tijd zich rekenschap te geven, waartoe dit alles toch leiden moest; hij vermoedde iets van een misverstand, een persoonsverwarring, maar ze liet hem den tijd niet er naar te informeeren en hij had niets te verliezen bij dit avontuur ; buiten de zorgvuldig weggestoken accepten, van Bartout, had hij niets bij zich dan zijn spoorkaartje naar Alkmaar, het zakje met de andere sigaar van drie cent, zijn nikkelen horloge en zijn zakdoek. 
Als hem die laatste dingen ontstolen werden en hij kreeg er gratis een lunch voor, dan was hij nog niet duur uit. 
Ineens, al doorpratend, greep ze haar kralen hand-tasohje, naaide een beursje te voorschijn, en kreeg er wat goudgeld uit. 
Bijna op 't zelfde oogenblik stond de auto stil. 
Ze wipte er uit vóór Melchior, betaalde den chauffeur, die met een buiging dankte. 
Melchior kroop naar buiten. Hij was in Zand-voort, stond voor de deur van een restaurant, achter hem ruischte de zee; een stroom van badgasten bewoog zich langs den boulevard, de zomerzon straalde over het krioelende vreugdeleven ; de auto gleed weg, ineens voelde hij den arm van de Prinses, of wat ze