Voorrede. 
i. 
De tijden worden groot van verandering. 
Het kapitalisme bloeit op in een laatste fase van geweldige uitbreiding. Het kan die uitbreiding slechts bereiken door alle leuzen der opkomende liberale bourgeoisie te verkeeren in hun tegendeel. In plaats van vrijhandel" — klinkt het: bescherming, verhooging der invoerrechten, afsluiting der volkeren van elkander door ekonomische scheidsmuren. In plaats van „vrede" — onophoudelijke verzwaring der militaire lasten, imperialisme, koloniale roof- en moordtochten. In plaats van „demokra-tiseering van den staat en sociale hervormingen" — reaktionaire politiek, uitzonderingswetten voor belangrijke kategoriën van arbeiders, gewelddadig neerslaan van massa-bewegingen, stilstand op sociaal gebied. 
Het meest oorlogzuchtige en gewelddadige onderdeel van het kapi-talime: het geld-kapitaal, krijgt steeds grooter invloed op het industrieele kapitaal, wordt steeds vaster met dit laatste samengeklonken. 
De industrieele kapitalisten, evengoed in de produktie van verbruiks-als in die van arbeidsmiddelen, sluiten zich aaneen tot de plundering der konsumentén. Monopolie vervangt, in deze fase van het kapitalisme, konkurrentie. De algemeene en voortdurende stijging van de prijzen der levensmiddelen wordt nog verscherpt door het achterblijven van de ontwikkeling der produktiviteit van den landbouw bij die der industrie. 
Naast de bedrijfs-organisatie der kapitalisten in de industrie, het transport-bedrijf, de bouwvakken, enz., staat hun aaneensluiting in patroonsbonden, wier voornaamste doel de bestrijding der vakbeweging is. De machtigste dier patroons-organisaties gelijken trotsche burchten, ongenaakbare vestingen, die door de arbeiders-bataljons van één bedrijf, hoe hecht aaneengesloten en goed gedisciplineerd ook, nauwelijks bedwongen kunnen worden. En mochten zij zich eenigermate bedreigd voelen, dan staan politie, justitie en leger, de waakhonden van het kapitaal, gereed om de indringers te bespringen. 
De indringers, dat zijn de scharen der werkers, die de gouden ketenen, welke zij zeiven smeden, al zwaarder voelen drukken op hun schouders en al dieper snijden in hun vleesch. Hun vrouwen verjaagt de meester van den huiselijken haard en prest ze in hun dienst, hun kinderen vallen hem toe nog teer en half-vol wassen, hun eigen lichaam sloopt vóór den tijd de steeds intensievere, steeds meer zenuwspannende arbeid ; voor hen valt de levensavond, wanneer de burgerlijke ambtenaar of geleerde nog staat in de middaghoogte van zijn kracht. Bedrijfs-ongevallen en bedrijfs-ziekten bedreigen alle dagen van hun leven.